صفحه شخصی نرگس حسینی اصلی   
 
نام و نام خانوادگی: نرگس حسینی اصلی
استان: تهران
رشته: کارشناسی ارشد عمومی
شغل:  طراحی سازه های هیدرلیکی- رشته سازه های آبی
تاریخ عضویت:  1392/12/23
 روزنوشت ها    
 

 سکوت گورستان را میشنوی؟ بخش عمومی

9

سکوت گورستان رامیشنوى؟
دنیا ارزش دل شکستن را ندارد ... میرسد روزی که هرگز در دسترس نخواهیم بود ...
خاک آنتن نمیدهد ک نمیدهد...!
ﺑﯽ ﺧﯿﺎﻝ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﻫﺎﯾﺖ
ﺑﯽ ﺧﯿﺎﻝ غصه ﻫﺎﯾﺖ
ﺑﯽ ﺧﯿﺎﻝ ﻫﺮ ﭼﻪ ﮐﻪ ﺧﯿﺎﻟﺖ ﺭﺍ ﻧﺎﺁﺭﺍﻡ ﻣﯿﮑﻨﺪ
ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﮕﻮ ﺑﺒﯿﻨﻢ
ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻧﻔﺲ ﮐﺸﯿﺪﻩ ﺍﯼ؟
ﭘﺲ ﺧﻮﺵ ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ
ﻋﻤﯿﻖ ﻧﻔﺲ ﺑﮑﺶ
ﻋﻤﯿﻖ
ﻋﺸﻖ ﺭﺍ
ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺭﺍ
بودن را
ﺑﭽﺶ
ﺑﺒﯿﻦ
ﻟﻤﺲ ﮐﻦ
ﻭﺑﺎﺗﮏ ﺗﮏ ﺳﻠﻮﻟﻬﺎﯾﺖ لبخند بزن
انسانها آفریده شده اند که به آنها عشق ورزیده شود و اشیاء ساخته شده اند که مورد استفاده قرار بگیرند؛
دلیل آشفتگی های دنیا این است که به اشیاء عشق ورزیده می شود و انسانها مورد استفاده قرار می گیرند...........

دوشنبه 11 اسفند 1393 ساعت 09:32  
 نظرات    
 
سن سی خلیلی فرد 21:31 دوشنبه 11 اسفند 1393
1
 سن سی خلیلی فرد
له الملک »"باید باور کنیم که همه چیز از او وبرای اوست پس بیهود برای انچه که مالکی  مطلق  دارد  تلاش نکنیم سپاس . درود قادر مطلق بر شما باد  مطلب را پسندیدم خوب بود مرسی
امیر یاشار فیلا 00:02 سه شنبه 12 اسفند 1393
4
 امیر یاشار فیلا

هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد، / سعادت همدم او گشت و دولت همنشین دارد
چو بر روی زمین باشی، توانایی غنیمت دان / که دوران ناتوانی‌ها بسی زیر زمین دارد
                                                                                                           ...
                                                                                                               (حافظ شیراز)
محسن مطلع 02:54 سه شنبه 12 اسفند 1393
2
 محسن مطلع
به گورستان گذر کردم صباحی 
بدیدم قبر دولتمند و درویش
نه درویشی به خاکی بی کفن ماند
نه دولتمند برد از یک کفن بیش
-------------------------------------------------
نه عمر خضر بماندو نه ملک اسکندر    /   نزاع بر سر دنیای دون مکن درویش
-------------------------------------------------
دایم گل این بستان شاداب نمی ماند  /  دریاب ضعیفان را در وقت توانایی
نرگس حسینی اصلی 07:53 سه شنبه 12 اسفند 1393
1
 نرگس حسینی اصلی
ممنون از همه دوستان
مهدی تارک 07:43 یکشنبه 17 اسفند 1393
0
 مهدی تارک
اگر چه مثل اینکه پای چوبه دار می روم/ولی همین غروبها از این دیار می روم