■ شاید محال نیست... بخش عمومی

آن کس که درد عشق بداند



اشکی بر این سخن بفشاند:



این سان که ذره های دل بی قرار من



سر در کمند عشق تو، جان در هوای توست



شاید محال نیست که بعد از هزار سال،



روزی غبار ما را، آشفته پوی باد؛



در دورست دشتی از دیده ها نهان،



بر برگ ارغوانی،



"پیچیده با خزان"



یا پای جویباری،



"چون اشک ما روان"



پهلوی یکدیگر بناشند!



ما را به یکدیگر برساند!



فریدون مشیری