■ ساده باش بخش عمومی

خودت باش ، بی همتا می شوی .



ساده باش ، عمیق می شوی .



دوست داشته باش ، محبوب می شوی .



به خود اعتماد کن ، باورت می کنند .



سکوت پیشه کن ، همه چیز گویا می شود.



بر خود حکومت کن ، از خود فراتر می آیی .



نرم باش ، مقاوم خواهی شد .



خالی شو ، پُر می شوی.



قانع باش ، غنی می شوی .



قضاوت نکن ، عادل می شوی .



به تاریکی ذهن آگاه شو ، روشنایی ، وجودت را فرا می گیرد.



تسلیم سرنوشت شو ، حاکم تقدیر می شوی .



ضعف خود را بپذیر ، قوی می شوی .



دخالت را رها کن ، هدایت آغاز می شود.



سخنت را کوتاه کن ، تأثیرش زیاد می شود .



ذهنت را در « هیچ کجا» متمرکز کن ،



« همه چیز » در ذهنت جا می گیرد.



از همه چیز رها شو ، صاحب همه چیز می شوی .



ساکت شو، گویا می شوی .



جاری باش ، پایدار می شوی.



ببخش و رها کن ، همواره دارنده و برازنده ای.



از ذهنیت خالی شو ، غرق در تفکر می شوی.



تازه باش ، هر کهنه ای را نو می بینی .



خالی از توقع شو ، همه توقعات برآورده می شود.



جانت را دگر کن ، جهان دگر شود.



غیر عادی باش ، عادی ها حیرت آور می شوند.



آهسته رو ، سریع به مقصد می رسی .



جهان را خوش ببین ، جانت خوش می شود .



آرام باش ، همه چیز را آرام می بینی .



با لذت کار کن ، کار تفریح می شود.



بدی را با نیکی تلافی کن ، بر بدی غالب می شوی.



به استقبال ناامنی برو ، ایمن می شوی .



از خودنمایی دوری کن ، همه جا نمایان می شوی.



از خطر فقر مهراس ، ثروتمند می شوی .



آرزو را خزان کن ، بهار آرزو فرا می رسد .



نیستی پیشه کن ، هستی فرا می رسد .



بندۀ خدا باش ، آزاد می شوی .



بیگانه با عادت باش ، با تازه ها یگانه می شوی.



از خود تهی شو ، سراسر خود می شوی .



مرگ را دریاب ، حس زندگی پدیدار می شود.



فروتن باش ، فراتر می روی .



خاکی باش ، آسمانی می شوی .



از خود بیخود شو، هوشیار می شوی .



بی رنگ باش ، هوشیار می شوی .



خودت را از پیش پابردار ،



جهان پیش پایت تسلیم می شود.